O nasze uszy i dusze zadbali Kamila i Marek, rusycyści z Instytutu Filologii Słowiańskiej UWr, finaliści Konkursu Piosenki Słowiańskiej. Było wyjątkowo magicznie i w iście dylanowskim stylu. Nie zabrakło też wspólnego grania – w tym i tłumaczeń Apolinarego Polka (pamiętacie tę balladę o Czarnym Kierzu? :)) oraz Słodkiego Całusa od Buby. Jednym słowem – niech Bob Dylan żałuje, że nie udało mu się dotrzeć na miejsce!
